Instalacja urządzeń elektrycznych wymaga zapewnienia optymalnych warunków do ich prawidłowego funkcjonowania – szafy rack chronią sprzęt przed niepożądanym działaniem czynników zewnętrznych oraz umożliwiają zachowanie porządku. Jest to powszechnie stosowane rozwiązanie w automatyce, branży IT, przemyśle, energetyce oraz innych sektorach, w których konieczne jest zabezpieczenie urządzeń i uporządkowanie przewodów. W zasadzie każdy związany z branżą wie, czym są te obudowy, ale mało kto ma świadomość, kiedy pojawiła się standaryzacja szaf rackowych.
Jakie były początki szaf teleinformatycznych?
Potrzeba porządkowania dużej ilości kabli oraz usystematyzowania rozkładu urządzeń elektrycznych pojawiła się w sposób naturalny wraz z intensywnym rozwojem technologii jeszcze w XIX wieku. Szczególne znaczenie dla powstania szaf rackowych miały kolejnictwo oraz telekomunikacja – w obu tych sektorach konieczne było rozwiązanie problemu rozbudowanych urządzeń sygnalizacyjnych oraz licznych kabli w centralach telefonicznych.
Zanim jednak zaczęto produkować szafy rack, korzystano z szafek przekaźnikowych – pierwsze wzmianki na ten temat pojawiły się w dokumentacji technicznej z 1911 roku. Szukano jednak rozwiązania, dzięki któremu przestrzeń będzie lepiej wykorzystana. Dopiero w 1922 roku wprowadzono pojęcie, które odnosi się do dzisiejszych szaf rackowych – termin szafa 19-calowa odnosi się do obudowy o szerokości 19 ½ z podstawową jednostką powierzchni równej 1 ¾ cala, czyli 44,45 mm. Ówczesne szafy miały za zadanie uporządkować aparaturę teleinformatyczną w centralach. Z czasem, wraz z rozwojem nowych technologii, zaczęto stosować ustandaryzowany system mocowania w obudowach tego typu.
Standaryzacja szaf typu rack
Specyfikacja szaf rackowych została z czasem ustandaryzowana – dzięki temu projektowanie serwerowni oraz innych pomieszczeń, w których znajdują się urządzenia elektryczne, stało się dużo prostsze. Dzisiaj to sprzęt jest dostosowany do systemu mocowania aparatury, dlatego warto znać ujednolicone standardy produkcji:
- U – jednostka długości określająca wysokość modułów, zespołów oraz rozmiarów stojaków, stosowane są również dwa inne zapisy, HU (High Unit) oraz RU (Rack Unit),
- 19″ – wyrażana w calach szerokość montażowa szafy rack,
- otwory służące do mocowania znajdują się w określonych odległościach – 0,625-cala + 0,625-cala + 0,5-cala.
Dalszy rozwój technologii wymusił na producentach wprowadzenie akcesoriów uzupełniających wyposażenie szaf rackowych oraz przystosowanie ich do pracy w różnych, nawet wyjątkowo trudnych warunkach. Dzięki temu obudowy stosowane są zarówno w pomieszczeniach, jak i na zewnątrz budynków czy w samolotach.
Podsumowanie
Nieprzypadkowo nawet IKEA posiada w ofercie produkty zgodne z 19-calowym standardem – wprowadzone ujednolicenie wpłynęło na niemal każdą branżę. Choć obudowy tego typu zaczęły pojawiać się już na początku XX wieku i zmieniały się z czasem, ich zadanie było podobne – zabezpieczyć i uporządkować aparaturę.